Selva Casal

1927-2020, Uruguay

hoy besaría

Hoy besaría a la gente desconocida
y les pediría que vinieran a mí
porque sin ellos nada soy
de sus ojos inocentes terribles
está llena mi alma
ellos saben que nunca vendrán por mi esqueleto
porque quiero abrazarlos y no puedo
la última masacre sucedió entre mis uñas
esa gente que se cruza al camino
y nunca más
vive en mi lecho respira con mi sangre
por ellos soy
anónimo desconocido amor
qué bien hueles bajo las raíces
en la calle sobre los cementerios profundos
cómo te encuentro cuando
apuñalada entera me entrego
al sueño al hombre a la desdicha.

Katia Chausheva

Tłum. Ada Trzeciakowska

Dziś pocałowałabym

Dziś pocałowałabym nieznanych mi ludzi
i poprosiłabym ich, by przyszli do mnie
bo bez nich jestem niczym
ich niewinne straszliwe oczy
przepełniają moją duszę
wiedzą, że nigdy nie przyjdą po mój szkielet
bo chcę ich objąć, a nie mogę
ostatnia masakra dokonała się pod moimi paznokciami
ci ludzie, których mija się po drodze
i nigdy więcej
żyją w moim łóżku oddychają moją krwią
dla nich ja to
anonimowa nieznana miłość
jak ślicznie pachniesz pod korzeniami
na ulicy nad głębokimi cmentarzami
jak cię znajdę, kiedy
ugodzona cała oddaję się
snom ludziom nieszczęściu

Selva Casal

1927-2020, Uruguay

NADIE NINGUNA SOY

Nadie ninguna soy
ningún hombre es mi cuerpo
ningún río
que revisen mi cuerpo
no tiene corazón
está en la calle
maravillosa calle
como hoy casi es milagro
y los hombres recuerdan
un ultimátum ya
he vivido
nada más
he vivido
perdón por mi dulzura
por no haber empuñado ni fusiles
ni garras
perdón por mi esqueleto decisivo y efímero
mi violencia es una casa a fondo
cuando de noche mueres sin aviso
tocan la puerta
andan.

collage propio

Tłum. Ada Trzeciakowska

NICZYJA JESTEM, NIKIM JESTEM

Niczyja jestem, nikim jestem
żaden człowiek nie jest moim ciałem
żadna rzeka
niech przeszukają moje ciało
nie ma serca
jest na ulicy
wspaniałej ulicy
bo dzisiaj to prawie cud
a ludzie pamiętają, że
ultimatum już postawione
żyłam
nic więcej
żyłam
przepraszam za moją słodycz
że nie władałam bronią
ani pazurami
przepraszam za mój radykalny i nietrwały szkielet
moja przemoc jest domem w głębi
gdy umierasz nocą bez ostrzeżenia
pukają do drzwi
chodzą.

Selva Casal

1927-2020, Uruguay

En colaboración con LaReversible

BIOGRAFÍA

Nací
todavía no he muerto
aquí vivo
mi madre es una niña que el viento apenas nombra
mis abuelos eran bellos ciruelos en el jardín
sobre lo prohibido construí mi vida
un día era el color era una fiesta
salimos en medio de la noche a ver el mar
como estertores de la vida
como estertores de una bestia herida
se oían ruidos y gritos y gemidos
callé obstinadamente
viví en llaga viva
sólo nací para mirar la lluvia
nunca supe gramática
la luz tampoco sabe
culpable soy de todas las muertes
de todos los amaneceres
me sé madre de toda violencia
vi mi cuerpo desintegrado y solo
como una casa en ruinas.

Katia Chausheva

Tłum. Ada Trzeciakowska

Biografia

Urodziłam się
jeszcze nie umarłam
tutaj żyję
moja matka jest dziewczyną ledwo wspomnianą przez wiatr
dziadkowie pięknymi śliwami w sadzie
na tym, co zakazane, zbudowałam swoje życie
pewnego dnia było barwą było świętem
wyszliśmy w środku nocy popatrzeć na morze
jak rzężenie życia
jak rzężenie rannego zwierzęcia
słychać było wrzaski, krzyki i jęki
milczałam uparcie
żyłam w żywej ranie
urodziłam się by patrzeć na deszcz
nigdy nie znałam się na gramatyce
światło też się nie zna
jestem winna wszystkich śmierci
świtów wszystkich
to ja jestem matką wszelkiej przemocy
widziałam jak moje ciało rozkłada się samotne
jak zgliszcza domu

Diseña un sitio como este con WordPress.com
Comenzar