1993, Puerto Rico
El poema viene de «Nova Provincia», debut literario del joven escritor portorriqueño Pablo Figueroa, a quien el gran amor por la poesía polaca llevó a aprender la lengua y recorrer el país entero durante sus viajes. Pablo es co-fundador y co-editor de la editorial independiente Gacela Del Ático, sus traducciones de Zagajewski se publicaron en la revista digital Círculo de Poesía.
VISITA A LA CIUDAD DE ZAGAJEWSKI
Qué ciudad es esa
que no aparece en los mapas
no existe y a la vez
está en todas partes
podría ser París Houston
a las seis de la tarde
o Gliwice pero también
Cracovia y Lvov
cómo llegar a ella
de dónde partir
a través de las hojas
de una lengua extraña
a una desconocida
de la mano de una guía
de una traducción
la ciudad de Zagajewski:
dos ciudades donde se encuentran
los amaneceres y la lluvia
iglesias antiguas calles
largas familias con secretos
y revelaciones
una ciudad muda
que despierta con el canto del mirlo
de sus poetas
y permite dar paseos
hasta muy entrada la noche
cuando nos llega un eco de los bosques
nunca he estado en esa ciudad perdida
pero siempre estoy yendo a ella
una ciudad ajena
que se confunde en la memoria
(aun así me pertenece)
que guarda silencio y permite
escuchar esa otra voz
del más allá
pero también
del más acá
Collage propio
Wiersz z debiutanckiego tomiku młodego portorykańskiego pisarza «Nova Provincia», którego wielka miłość do polskiej poezji skłoniła do nauki języka i przemierzenia całego kraju podczas podróży. Pablo jest współzałożycielem i współredaktorem niezależnego wydawnictwa Gacela Del Atico, jego przekłady wierszy Adama Zagajewskiego opublikował magazyn internetowy Círculo de Poesía.
Trad. Ada Trzeciakowska
W mieście Zagajewskiego
Co to za miasto
nie pojawia się na mapach
nie istnieje i zarazem
jest wszędzie
mógłby to być Paryż Houston
o szóstej wieczorem
lub Gliwice, ale też
Kraków bądź Lwów
jak się tam dostać
skąd wyruszyć
kartami
obcego języka
w nieznane
trzymając się przewodnika
i przekładu
miasto Zagajewskiego:
dwa miasta, zamieszkane przez
wschody słońca i deszcz
kościoły, stare uliczki
wielkie rodziny ich sekrety
i objawienia
nieme miasto
które budzi się ze śpiewem kosa
swych poetów
i pozwala na spacery
do późnej nocy
gdy echo z lasu dociera do nas
nigdy nie byłem w tym zaginionym mieście
choć zawsze ku niemu zmierzam.
obce miasto
które rozmywa się w pamięci
(mimo to należy do mnie)
które milczy i pozwala
posłyszeć ten drugi głos
z zaświatów
ale też
ten stąd
ADA LÍRICA 