No me busques No vengas detrás Por favor, no me sigas mi rastro Si lees esto ya me he marchado
Pregúntales a los montes manantiales y las fuentes ¿Por qué no pudo ser eterna? ¿No pudo ser eterna nuestra felicidad? Pídele al sol que ilumina la oscuridad, Quizá algún día te pueda explicar
Pregúntales a las montañas Los bosques salvajes, las tierras altas Pregúntale al verde musgo y peral A la fresca brisa que llega del mar
Manantiales y las fuentes Pregúntales a los montes
Pídele al sol que ilumina la oscuridad, Quizá algún día te pueda explicar
Explícales a los montes Manantiales y las fuentes
¿Por qué no pudo ser eterna? ¿No pudo ser eterna nuestra felicidad?
Tłum. Ada Trzeciakowska
Zapytaj gór
Nie chodź za mną Nie szukaj mnie
Chodź! Chodź! Chodź!
Nie chodź za mną Nie szukaj mnie Proszę, nie podążaj za mną jak cień Gdy czytasz te słowa już nie ma mnie
Zapytaj się strumieni źródeł i gór Dlaczego nie mogło nadal trwać? Czy nasze szczęście nie mogło wiecznie trwać? Poproś słońce, co niebo rozświetla, gdy poddaje się noc, może wyjawi ci coś
Zapytaj się gór, dzikich borów i wzgórz zapytaj się zieleni mchu i brzóz Zimnej bryzy od strony mórz
Źródeł i strumieni Zapytaj się gór
Poproś słońce, co niebo rozświetla gdy poddaje się noc, może wyjawi ci coś
Wyjaw strumieniom źródłom i strumieniom
Dlaczego nie mogło nadal trwać? Czy nasze szczęście nie mogło wiecznie trwać?
Fotografía de Tamara Dean
Ask The Mountains
Don’t come after Don’t come after
Come, come, come!
Don’t come after Don’t come after Please don’t follow me along When you read this I’ll be gone
Ask the mountains Springs and fountains Why couldn’t this go on? Couldn’t our happiness go on? Ask the sun that lightens up the sky When the night gives in, to tell you why
Ask the mountains Wild woods, highlands Ask the green in the woods and the trees The cold breeze coming in from the sea
Springs and fountains Ask the mountains
Ask the sun that lightens up the sky When the night gives in, to tell you why
Tell the mountains Springs and fountains
Why couldn’t this go on? Couldn’t our happiness go on?
Y cuando por mí también venga el relojero luminoso a pintar de azul mi cabeza radiante estaré y tan ansioso
me atravesará el fluir del tiempo se apagará el aire y la tierra partiré de aquí sin lamento con mirada hacia atrás muy tierna
La letra fue escrita por el poeta y pintor, Bogdan Chorążuk, mientras que Tadeusz Woźniak compuso la música y cantó el poema en el año 1972. Es un tema atemporal y todo un clásico, versionado por decenas de artistas.
Zegarmistrz światła purpurowy
A kiedy przyjdzie także po mnie Zegarmistrz światła purpurowy By mi zabełtać błękit w głowie To będę jasny i gotowy
Spłyną przeze mnie dni na przestrzał Zgasną podłogi i powietrza Na wszystko jeszcze raz popatrzę I pójdę nie wiem gdzie – na zawsze.
Te protegeré de los miedos de la hipocondría, de las turbaciones que desde hoy encontrarás por tu vía. De las injusticias y de los engaños de tu tiempo, de los fracasos que por tu naturaleza normalmente atraerás.
Te aliviaré de los dolores y de tus cambios de humor, de las obsesiones, de tus manías.
Superaré las corrientes gravitacionales, el espacio y la luz para no hacerte envejecer.
Y curarás de todas las enfermedades, porque eres un ser especial, y yo, cuidaré de ti.
Vagaba por los campos de Tennessee, (cómo había llegado, quien sabe). No hay flores blancas para mí? Más veloces que águilas, mis sueños atraviesan el mar.
Te traeré sobre todo el silencio y la paciencia. Recorreremos juntos las vías que llevan a la esencia. Y perfumes de amor embriagarán nuestros cuerpos, la bonanza de agosto no calmará nuestros sentidos.
Tejeré tus cabellos como trenzas de un canto. Conozco las leyes del mundo, y te las regalaré.
Superaré las corrientes gravitacionales, el espacio y la luz para no hacerte envejecer.
Te salvaré de cada melancolía, porque eres un ser especial y yo cuidaré de ti… Yo sí, que cuidaré de ti.
Tłum. Ada Trzeciakowska
Pod moją opieką
Uchronię cię od lęków hipochondrii, od kłopotami, na które natkniesz się na drodze. Od niesprawiedliwości i obłudy naszych czasów i od niepowodzeń, które naturalnie przyciągniesz.
Uwolnię Cię od bólu i od wahań nastroju, od twoich urojeń i od obsesji.
Przezwyciężę siły grawitacji, pokonam przestrzeń i światło, dla ciebie, abyś zachowała młodość.
I zostaniesz uleczona z wszelkich chorób, ponieważ jesteś istotą wyjątkową, a ja zaopiekuję się tobą.
Zbłądziłem aż na pola Tennessee (jak się tam dostałem, nie wiem). Nie ma dla mnie białych kwiatów? Szybciej niż orły sny moje dotarły za morze.
Przyniosę ci także ciszę i cierpliwość. Pójdziemy razem ścieżkami, wprost do istoty rzeczy. A woń miłości odurzy nasze ciała, sierpniowa bryza nie ukoi zmysłów.
Włosy twoje splotę jak wątek piosenki. Znam zasady świata i podaruję je tobie.
Przezwyciężę siły grawitacji, pokonam przestrzeń i światło, dla ciebie, abyś zachowała młodość.
I wyleczę ci każdej melancholii, ponieważ jesteś istotą wyjątkową, a ja zaopiekuję się tobą, właśnie tak, zaopiekuję się tobą.
La Cura
Ti proteggerò dalle paure delle ipocondrie, dai turbamenti che da oggi incontrerai per la tua via. Dalle ingiustizie e dagli inganni del tuo tempo, dai fallimenti che per tua natura normalmente attirerai.
Ti solleverò dai dolori e dai tuoi sbalzi d’umore, dalle ossessioni delle tue manie.
Supererò le correnti gravitazionali, lo spazio e la luce per non farti invecchiare.
E guarirai da tutte le malattie, perché sei un essere speciale, ed io, avrò cura di te.
Vagavo per i campi del Tennessee (come vi ero arrivato, chissà). Non hai fiori bianchi per me? Più veloci di aquile i miei sogni attraversano il mare.
Ti porterò soprattutto il silenzio e la pazienza. Percorreremo assieme le vie che portano all’essenza. I profumi d’amore inebrieranno i nostri corpi, la bonaccia d’agosto non calmerà i nostri sensi.
Tesserò i tuoi capelli come trame di un canto. Conosco le leggi del mondo, e te ne farò dono.
Supererò le correnti gravitazionali, lo spazio e la luce per non farti invecchiare.
Ti salverò da ogni malinconia, perché sei un essere speciale ed io avrò cura di te … Io sì, che avrò cura di te.
Caminas por la ciudad como un rey No se ve mucho desde tu altura Y yo tengo para ti, mi lujoso señor, Yo y el mundo entero Tenemos para ti Unas noticias no tan agradables.
Tu mundo está empezando a arder Porque mi mundo hace tiempo que arde Esta vez no son los fuegos artificiales Tampoco las luces de Bengala
Ves ese cuchillo de cocina El cuchillo con el que cortas la carne Antes de ensartarla Tengo para ti unas noticias no tan agradables
Señor mío, tan satisfecho de sí mismo Yo soy este cuchillo
Tu mundo está empezando a arder Porque mi mundo hace tiempo que arde Esta vez no son los fuegos artificiales Tampoco las luces de Bengala
No lo conoces porque nunca has intentado conocer Tocar mi mundo
Tu casa tiene grandes ventanales de madera Pero estas ventanas están Todas cubiertas con rejas.
Te afeitas la cara con una cuchilla de afeitar Y aún oigo carcajadas de tus admiradores Antes de ponerte el traje y Antes de anudar la corbata Haces una jugada ideal del tenista Una jugada ideal con mano libre
Tengo para ti noticias no tan agradables Muy lujoso señor mío Yo soy esta hoja de afeitar
No son fake news Porque ya está probado Tu mundo está empezando a arder Igual porque mi mundo desde hace tiempo arde
Nie za miłe wiadomości
Idziesz przez miasto jak król Nie widać za wiele z twojej wysokości A ja mam dla Ciebie luksusowy panie Ja i cały świat Mamy dla ciebie Nie za miłe wiadomości.
Twój świat zaczyna płonąć Bo mój świat od dawna płonie Tym razem to nie fajerwerki To nie zimne ognie
Patrzysz na kuchenny nóż Nóż, którym kroisz mięso Zanim nadziejesz je na rożen Mam dla ciebie nie za miłe wiadomości
Zadowolony z siebie panie To ja jestem tym nożem
Twój świat zaczyna płonąć Bo mój świat od dawna płonie Tym razem to nie fajerwerki To nie zimne ognie
Nie znasz, bo nigdy nie próbowałeś poznać Dotknąć mego świata
Masz w domu duże drewniane okna ale te okna są całe w stalowych kratach.
golisz twarz maszynką na żyletki a ja ciągle słyszę rechot twoich wiernych wielbicieli Zanim włożysz garnitur i Zanim zawiążesz krawat Wykonasz idealny ruch jak tenista Idealny ruch swobodną ręką
Mam dla ciebie nie za miłe wiadomości Mój ty Luksusowy panie To ja jestem tą żyletką
To nie fake news Bo To już dowiedzione Twój świat zaczyna płonąć Tak jak mój świat od dawna płonie
Te protegeré de los miedos de la hipocondría, de las turbaciones que desde hoy encontrarás por tu vía. De las injusticias y de los engaños de tu tiempo, de los fracasos que por tu naturaleza normalmente atraerás.
Te aliviaré de los dolores y de tus cambios de humor, de las obsesiones, de tus manías.
Superaré las corrientes gravitacionales, el espacio y la luz para no hacerte envejecer.
Y curarás de todas las enfermedades, porque eres un ser especial, y yo, cuidaré de ti.
Vagaba por los campos de Tennessee, (cómo había llegado, quien sabe). No hay flores blancas para mí? Más veloces que águilas, mis sueños atraviesan el mar.
Te traeré sobre todo el silencio y la paciencia. Recorreremos juntos las vías que llevan a la esencia. Y perfumes de amor embriagarán nuestros cuerpos, la bonanza de agosto no calmará nuestros sentidos.
Tejeré tus cabellos como trenzas de un canto. Conozco las leyes del mundo, y te las regalaré.
Superaré las corrientes gravitacionales, el espacio y la luz para no hacerte envejecer.
Te salvaré de cada melancolía, porque eres un ser especial y yo cuidaré de ti… Yo sí, que cuidaré de ti.
Tłum. Ada Trzeciakowska
Pod moją opieką
Uchronię cię od lęków hipochondrii, od kłopotami, na które natkniesz się na drodze. Od niesprawiedliwości i obłudy naszych czasów i od niepowodzeń, które naturalnie przyciągniesz.
Uwolnię Cię od bólu i od wahań nastroju, od twoich urojeń i od obsesji.
Przezwyciężę siły grawitacji, pokonam przestrzeń i światło, dla ciebie, abyś zachowała młodość.
I zostaniesz uleczona z wszelkich chorób, ponieważ jesteś istotą wyjątkową, a ja zaopiekuję się tobą.
Zbłądziłem aż na pola Tennessee (jak się tam dostałem, nie wiem). Nie ma dla mnie białych kwiatów? Szybciej niż orły sny moje dotarły za morze.
Przyniosę ci także ciszę i cierpliwość. Pójdziemy razem ścieżkami, wprost do istoty rzeczy. A woń miłości odurzy nasze ciała, sierpniowa bryza nie ukoi zmysłów.
Włosy twoje splotę jak wątek piosenki. Znam zasady świata i podaruję je tobie.
Przezwyciężę siły grawitacji, pokonam przestrzeń i światło, dla ciebie, abyś zachowała młodość.
I wyleczę ci każdej melancholii, ponieważ jesteś istotą wyjątkową, a ja zaopiekuję się tobą, właśnie tak, zaopiekuję się tobą.
La Cura
Ti proteggerò dalle paure delle ipocondrie, dai turbamenti che da oggi incontrerai per la tua via. Dalle ingiustizie e dagli inganni del tuo tempo, dai fallimenti che per tua natura normalmente attirerai.
Ti solleverò dai dolori e dai tuoi sbalzi d’umore, dalle ossessioni delle tue manie.
Supererò le correnti gravitazionali, lo spazio e la luce per non farti invecchiare.
E guarirai da tutte le malattie, perché sei un essere speciale, ed io, avrò cura di te.
Vagavo per i campi del Tennessee (come vi ero arrivato, chissà). Non hai fiori bianchi per me? Più veloci di aquile i miei sogni attraversano il mare.
Ti porterò soprattutto il silenzio e la pazienza. Percorreremo assieme le vie che portano all’essenza. I profumi d’amore inebrieranno i nostri corpi, la bonaccia d’agosto non calmerà i nostri sensi.
Tesserò i tuoi capelli come trame di un canto. Conosco le leggi del mondo, e te ne farò dono.
Supererò le correnti gravitazionali, lo spazio e la luce per non farti invecchiare.
Ti salverò da ogni malinconia, perché sei un essere speciale ed io avrò cura di te … Io sì, che avrò cura di te.
Las hierbas. Yo me cortaré la mano derecha. Espera. Las hierbas. Tengo un guante de mercurio y otro de seda. Espera. ¡Las hierbas! No solloces. Silencio, que no nos sientan. Espera. ¡Las hierbas! Se cayeron las estatuas al abrirse la gran puerta. ¡¡Las hierbaaas!!
Primera obra del disco del 1996 que revolucionó flamenco. Poemas de F. García Lorca (del Poeta en Nueva York), música de Enrique Morente, Lagartija Nick y Leonard Cohen y mezcla de rock progresivo con flamenco.
Pierwszy utwór z ważnej płyty, plyty, która zmieniła oblicze flamenco w 1996. Wiersz F. Garcii Lorki (z tomiku Poeta w Nowym Jorku), muzyka legendy z Grenady cantaora Enrique Morente, Lagartija Nick i Leonarda Cohena plus muzyka fusion: flamenco połączone z rockiem progresywnym.
Trad. Ada Trzeciakowska
Omega (wiersz dla umarych)
Trawy. Prawą dłoń sobie utnę. Czekaj. Trawy. Rtęciową rękawicę mam z a drugą z jedwabiu. Czekaj. Trawy! Dość szlochów. Cisza, nie wyczują nas. Czekaj. Trawy! Runęły posągi drzwi się rozwarły. Traaawy!!
Transl. Paul Blackburn
Omega (poem for the dead)
Herbs. I’ll cut off my right hand. Hold it. The herbs. I have one glove of mercury & the other of silk. Hold it. The herbs! Don’t blubber. Keep quiet, they won’t sense us. Hold it. Herbs! The statues fell at the swinging wide of the great door. The herrrbs!!
¿Qué casa es esta? Sus cimientos tiemblan y en sus puertas se degüellan hermanos con hermanos. Aquí hay un papel para ti, Creonte, y para la heroica Antígona.
Nada ha cambiado durante miles de años. Las mismas ansias viejas, los mismos tristes deseos. Una vez perdido todo, por el pueblo derrocado, la soledad será tu castigo.
Mejor ten cuidado, Creonte, Creonte, jamás te dejaré en paz. Si quiero, puedo ser una rata y llegar al agujero más oscuro. Si quiero, puedo ser una cucaracha y sembrar entre tus huesos las flores de peste y anatemas. Te pude haber dado sombra en un día de estío, ser una amante tierna en medio de una noche fría.
Dices que no sé defenderme ¡Qué ironía del destino! Soy un diamante cristalino, tú sólo me sacas el brillo.
Kreon
What kind of home Has foundation that shake Where brothers cut throats With knives of hate There’s always a part for you, Kreon And for the hero Antygon
Nothing has changed For thousend of years The same old desires The same old greed Lose everything People turn from your throne You’ll face the end forever alone…
You’d better watch out Kreon, Kreon I’ll never give you A peaceful moment If I want, I’ll be a rat And find you in the darkest corner If I want, I’ll be a cockroach Crawl in your ear And poison your last hope I could be your shadow On a long hot day Be your lover in the middle of the night
You say I’m defenceless You must be joking I’m a rough diamond You are only shining me.
Kreon
Co to za dom, fundamenty w nim drżą Brat bratu gardło podrzyna Jest zawsze rola dla Kreona Jest heroiczna Antygona
Od tysiącleci nic się nie zmienia Te same żądze, te same pragnienia Gdy wszystko stracisz a lud się odwróci Za późno będzie, by do życia wrócić
Bój się teraz ty Kreonie Nie zaśniesz przeze mnie Gdy zechcę, będę szczurem Dotrę do ciebie przez najmniejszą dziurę Gdy zechcę będę karaluchem Będę ci szeptać przekleństwa do ucha A mogłam być cieniem w upalne południe Czułą kochanką w środku nocy
Mówisz, że jestem bez siły Ty chyba żartujesz Jestem twardym diamentem Ty go tylko szlifujesz
Una profunda reflexión sobre el paso del tiempo y cambio de la percepción y perspectiva que provoca el desengaño y la pérdida inscritas en nuestra existencia. El vídeo es una obra de arte que profundiza y refleja metafóricamente la decepción y la nostalgia.
Más allá del horizonte donde vivíamos cuando éramos jóvenes En un mundo de imanes y milagros Nuestros pensamientos deambulaban sin ataduras El toque de la campana de la división* ha comenzado
Siguiendo el Largo Camino, por debajo de la Senda ¿Todavía se reúnen en el Cruce?
Había una banda harapienta que seguía nuestros pasos Corriendo antes de que esos tiempos ahogaran nuestra fantasía Dejando a una miríada de diminutas criaturas que intentaban atarnos al suelo A una vida consumida por un lento decaer
La hierba era más verde Las luces más brillantes Rodeado de amigos Noches de maravillas incesantes
Mirando más allá de las brasas incandescentes de puentes cruzados Vislumbrando lo verde que era el otro lado Pasos dados hacia delante y sonámbulamente desandados Arrastrados por una marea interior
A más altura con la bandera desplegada Alcanzábamos con vértigo ese mundo soñado
Cargados por siempre del deseo y la ambición Persiste un anhelo por satisfacer Nuestros fatigados ojos siguen perdidos en el horizonte Aunque hayamos recorrido este camino tantas veces
La hierba era más verde Las luces más brillantes Los sabores más dulces Noches de maravillas incesantes Rodeado de amigos El rocío del alba brillando El agua fluyendo El río sin fin
Por siempre y para siempre
*Division Bell es también el nombre de la campana utilizada en el Parlamento del Reino Unido que indica que se va a llevar a cabo una votación. El baterista Nick Mason comentó más sobre esto en 1994, diciendo que «sí tenía algo de significado. Trata sobre que la gente tome decisiones, sí es o no es».
Tłum. Alexandrine
Wielkie nadzieje
Za linią horyzontu miejsca, gdzie żyliśmy gdy byliśmy młodzi, W świecie magnesów i cudów. Nasze myśli błądziły stale i bez granic, Oto rozbrzmiał Dzwon Podziału*.
Wzdłuż Długiej Drogi i dalej nabrzeżem, Czy oni wciąż się tam spotykają?
Istniała banda obdartusów, która podążała z naszymi krokami, Gnaliśmy, nim czas odebrał nam nasze marzenia, Zostawiając miriady stworzeń, próbujących przywiązać nas do ziemi, Do życia trawionego powolnym rozkładem.
Trawa była zieleńsza, Światło było jaśniejsze, Otoczeni przyjaciółmi, W pełne cudów noce.
Patrząc wstecz na żar płonących za nami mostów, Na przelotnie wspomnienie, jak zielono było tam po drugiej stronie, Kroczymy naprzód, lecz lunatykujemy wstecz, Ciągnięci mocą wewnętrznego pływu.
Na większej wysokości, z rozpostartą flagą, Osiągnęliśmy zawrotne szczyty, o jakich marzył świat.
Obarczeni na wieki pragnieniami i ambicją, Wciąż odczuwamy niezaspokojony głód. Nasze znużone oczy wciąż błądzą po horyzoncie, Mimo, że jest to droga, którą już tyle razy szliśmy.
Trawa była zieleńsza, Światło było jaśniejsze, Smak był słodszy, Noce zastanowień Otoczeni przyjaciółmi, Mgła świtu błyszczała, Woda płynęła Niekończącą się rzeką.
Na zawsze i bez końca
*Tekst mówi o przemijaniu i rozczarowaniu niespełnieniem młodzieńczych marzeń. Tytuł albumu «Division Bell», z którego pochodzi utwór, został zaczerpnięty z tekstu piosenki, a dzwon wzywający do głosowania w Izbie Gmin jest tutaj symbolem przemijającego beztroskiego dzieciństwa i zbliżającej się dorosłości. Więcej tu
High hopes
Beyond the horizon of the place we lived when we were young In a world of magnets and miracles Our thoughts strayed constantly and without boundary The ringing of the division bell had begun
Along the Long Road and on down the Causeway Do they still meet there by the CutThere was a ragged band that followed in our footsteps Running before times took our dreams away Leaving the myriad small creatures trying to tie us to the ground To a life consumed by slow decay
The grass was greener The light was brighter With friends surrounded The nights of wonder
Looking beyond the embers of bridges glowing behind us To a glimpse of how green it was on the other side Steps taken forwards but sleepwalking back again Dragged by the force of some inner tide
At a higher altitude with flag unfurled We reached the dizzy heights of that dreamed of world
Encumbered forever by desire and ambition There’s a hunger still unsatisfied Our weary eyes still stray to the horizon Though down this road we’ve been so many times
The grass was greener The light was brighter The taste was sweeter The nights of wonder With friends surrounded The dawn mist glowing The water flowing The endless river
*Canción inspirada en el poema 45 Mercy Steet de Anne Sexton. Gabriel la compuso después de haber evitado un accidente aéreo. Igual que logró salvarse él, en la letra de la canción, plantea un final feliz para Anne que había cometido suicido 14 años antes, habiendo luchado durante toda su vida contra el trastorno bipolar, la hipocresía y superficialidad del mundo en el que vivía. Más sobre las circunstancias aquí.
Trad. Ada Trzeciakowska
Calle de la Misericordia
Mira hacia abajo las calles vacías, todo lo que ve son los sueños que se han hecho sólidos son los sueños hechos realidad
Todos los edificios, todos aquellos coches alguna vez eran solo un sueño en la mente de alguien
Ella imagina el cristal roto, imagina el vapor imagina un alma Sin grietas ni manchas
Cojamos el barco ya esperemos hasta la oscuridad cojamos el barco y esperemos hasta que llegue la oscuridad
No en los corredores de verde pálido ni grises suburbios en la fría luz del día
Allí, en medio de todo esto, las palabras tan vivas y solas sostienen como vértebras
Sueñas con la calle misericordia le das la vuelta a tu interior Sueñas con misericordia en los brazos de tu papá otra vez Sueñas con la calle misericordia ‘Juro que movieron esta señal’ Sueñas con misericordia en los brazos de tu papá
Sacas fuera los papeles de los cajones que se deslizan con suavidad tirando en la oscuridad de palabra tras palabra confiesas todos los secretos en la cálida caja de terciopelo Al sacerdote – él es el doctor Soportará el choque
Sueñas con la ternura -el temblor en las caderas- con besar los labios de Mary
Sueñas con la calle misericordia le das la vuelta a tu interior sueñas con misericordia en los brazos de tu papá otra vez Sueñas con la calle misericordia ‘Juro que movieron esta señal’ buscas misericordia en los brazos de tu papá
misericordia, buscas misericordia
Anne y su padre ya están en barco, remontando las aguas, remontando las olas sobre el mar
Tłum. Ada Trzeciakowska
Ulica Miłosierdzia
Spogląda w dół na puste ulice, wszystko co widzi to sny, które się nabrały kształtów sny, które stały się rzeczywistością
Wszystkie budynki, wszystkie te samochody kiedyś były tylko marzeniem w czyjejś głowie
Opisuje stłuczone szkło opisuje kłęby pary, opisuje duszę bez żadnej skazy ani pęknięcia
Weźmy już łódź poczekajmy do zmroku Weźmy łódź i poczekajmy, aż zapadnie zmrok.
Nie na tych bladozielonych korytarzy i szarych przedmieściach w chłodnym świetle dnia.
Tam, po środku tego wszystkiego, słowa, tak żywe i samotne, podtrzymują jak kręgi i kości.
Śniąc o ulicy miłosierdzia wywracasz wnętrze na drugą stronę Śnisz o miłosierdziu w ramionach taty jeszcze raz. Śniąc o ulicy miłosierdzia Przysięgam, że przestawili ten znak śnisz o miłosierdziu w ramionach taty
Wyciągasz papiery z szuflad, które ślizgają się gładko. wyszarpując w ciemności słowo za słowem wyznajesz wszystkie tajemnice w ciepłym aksamitnym pudełku, księdzu – on jest lekarzem, zniesie ten szok.
Śnisz o czułości – drżenie bioder, o całowaniu ust Mary
Śniąc o ulicy miłosierdzia wywracasz wnętrze na drugą stronę Śnisz o miłosierdziu w ramionach taty jeszcze raz. Śniąc o ulicy miłosierdzia Przysięgam, że przestawili ten znak szukasz miłosierdzia w ramionach taty
miłosierdzia, szukasz miłosierdzia.
Anne i jej ojciec są już razem w łodzi. przemierzają wody prują morskie fale.
Mercy Street
Looking down on empty streets, all she can see are the dreams all made solid are the dreams all made real
all of the buildings, all of those cars were once just a dream in somebody’s head
she pictures the broken glass, she pictures the steam she pictures a soul with no leak at the seam
lets take the boat out wait until darkness let’s take the boat out wait until darkness comes
nowhere in the corridors of pale green and grey nowhere in the suburbs in the cold light of day
there in the midst of it so alive and alone words support like bone
dreaming of mercy st. wear your inside out dreaming of mercy in your daddy’s arms again dreaming of mercy st. ’swear they moved that sign dreaming of mercy in your daddy’s arms
pulling out the papers from the drawers that slide smooth tugging at the darkness, word upon word confessing all the secret things in the warm velvet box to the priest-he’s the doctor he can handle the shocks
dreaming of the tenderness -the tremble in the hips of kissing Mary’s lips
dreaming of mercy st. wear your insides out dreaming of mercy in your daddy’s arms again dreaming of mercy st. ’swear they moved that sign looking for mercy in your daddy’s arms
mercy, mercy, looking for mercy
Anne, with her father is out in the boat riding the water riding the waves on the sea
Ada Lírica 